நமச்சிவாய வாஅழ்க நாதன் தாள் வாழ்க

1. சிவபுராணம்




நமச்சிவாய வாஅழ்க நாதன் தாள் வாழ்க 
இமைப்பொழுதும் என் நெஞ்சில் நீங்காதான் தாள் வாழ்க 
கோகழி ஆண்ட குருமணிதன் தாள் வாழ்க 
ஆகமம் ஆகிநின்று அண்ணிப்பான் தாள் வாழ்க 
ஏகன் அநேகன் இறைவன் அடிவாழ்க 5 


வேகம் கெடுத்தாண்ட வேந்தன் அடிவெல்க 
பிறப்பறுக்கும் பிஞ்ஞகன்தன் பெய்கழல்கள் வெல்க 
புறந்தார்க்குச் சேயோன் தன் பூங்கழல்கள் வெல்க 
கரங்குவிவார் உள்மகிழும் கோன்கழல்கள் வெல்க 
சிரம்குவிவார் ஓங்குவிக்கும் சீரோன் கழல் வெல்க 10 


ஈசன் அடிபோற்றி எந்தை அடிபோற்றி 
தேசன் அடிபோற்றி சிவன் சேவடி போற்றி 
நேயத்தே நின்ற நிமலன் அடி போற்றி 
மாயப் பிறப்பு அறுக்கும் மன்னன் அடி போற்றி 
சீரார் பெருந்துறை நம் தேவன் அடி போற்றி 15 
ஆராத இன்பம் அருளும் மலை போற்றி 


சிவன் அவன் என்சிந்தையுள் நின்ற அதனால் 
அவன் அருளாலே அவன் தாள் வணங்கிச் 
சிந்தை மகிழச் சிவ புராணம் தன்னை 
முந்தை வினைமுழுதும் ஓய உரைப்பன் யான். 20 


கண் நுதலான் தன்கருணைக் கண்காட்ட வந்து எய்தி 
எண்ணுதற்கு எட்டா எழில் ஆர்கழல் இறைஞ்சி 
விண் நிறைந்தும் மண் நிறைந்தும் மிக்காய், விளங்கு ஒளியாய், 
எண் இறந்த எல்லை இலாதானே நின் பெரும்சீர் 
பொல்லா வினையேன் புகழுமாறு ஒன்று அறியேன் 25 


புல்லாகிப் பூடாய்ப் புழுவாய் மரமாகிப் 
பல் விருகமாகிப் பறவையாய்ப் பாம்பாகிக் 
கல்லாய் மனிதராய்ப் பேயாய்க் கணங்களாய் 
வல் அசுரர் ஆகி முனிவராய்த் தேவராய்ச் 
செல்லாஅ நின்ற இத் தாவர சங்கமத்துள் 30 


எல்லாப் பிறப்பும் பிறந்து இளைத்தேன், எம்பெருமான் 
மெய்யே உன் பொன் அடிகள் கண்டு இன்று வீடு உற்றேன் 
உய்ய என் உள்ளத்துள் ஓங்காரமாய் நின்ற 
மெய்யா விமலா விடைப்பாகா வேதங்கள் 
ஐயா எனவோங்கி ஆழ்ந்து அகன்ற நுண்ணியனே 35 


வெய்யாய், தணியாய், இயமானனாம் விமலா 
பொய் ஆயின எல்லாம் போய் அகல வந்தருளி 
மெய் ஞானம் ஆகி மிளிர் கின்ற மெய்ச் சுடரே 
எஞ்ஞானம் இல்லாதேன் இன்பப் பெருமானே 
அஞ்ஞானம் தன்னை அகல்விக்கும் நல் அறிவே 40 


ஆக்கம் அளவு இறுதி இல்லாய், அனைத்து உலகும் 
ஆக்குவாய் காப்பாய் அழிப்பாய் அருள் தருவாய் 
போக்குவாய் என்னைப் புகுவிப்பாய் நின் தொழும்பின் 
நாற்றத்தின் நேரியாய், சேயாய், நணியானே 
மாற்றம் மனம் கழிய நின்ற மறையோனே 45 


கறந்த பால் கன்னலொடு நெய்கலந்தாற் போலச் 
சிறந்தடியார் சிந்தனையுள் தேன்ஊறி நின்று 
பிறந்த பிறப்பு அறுக்கும் எங்கள் பெருமான் 
நிறங்கள் ஓர் ஐந்து உடையாய், விண்ணோர்கள் ஏத்த 
மறைந்திருந்தாய், எம்பெருமான் வல்வினையேன் தன்னை 50 


மறைந்திட மூடிய மாய இருளை 
அறம்பாவம் என்னும் அரும் கயிற்றால் கட்டி 
புறம்தோல் போர்த்து எங்கும் புழு அழுக்கு மூடி, 
மலம் சோரும் ஒன்பது வாயில் குடிலை 
மலங்கப் புலன் ஐந்தும் வஞ்சனையைச் செய்ய, 55 


விலங்கு மனத்தால், விமலா உனக்கு 
கலந்த அன்பாகிக் கசிந்து உள் உருகும் 
நலம் தான் இலாத சிறியேற்கு நல்கி 
நிலம் தன்மேல் வந்து அருளி நீள்கழல்கள் காட்டி, 
நாயிற் கடையாய்க் கிடந்த அடியேற்குத் 60 


தாயிற் சிறந்த தயா ஆன தத்துவனே 
மாசற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச்சுடரே 
தேசனே தேன் ஆர்அமுதே சிவபுரானே 
பாசமாம் பற்று அறுத்துப் பாரிக்கும் ஆரியனே 
நேச அருள்புரிந்து நெஞ்சில் வஞ்சம் கெடப் 65 


பேராது நின்ற பெருங்கருணைப் போராறே 
ஆரா அமுதே அளவிலாப் பெம்மானே 
ஓராதார் உள்ளத்து ஒளிக்கும் ஒளியானே 
நீராய் உருக்கி என் ஆருயிராய் நின்றானே 
இன்பமும் துன்பமும் இல்லானே உள்ளானே 70 


அன்பருக்கு அன்பனே யாவையுமாய் இல்லையுமாய் 
சோதியனே துன்னிருளே தோன்றாப் பெருமையனே 
ஆதியனே அந்தம் நடுவாகி அல்லானே 
ஈர்த்து என்னை ஆட்கொண்ட எந்தை பெருமானே 
கூர்த்த மெய் ஞானத்தால் கொண்டு உணர்வார் தம்கருத்தில் 75 


நோக்கரிய நோக்கே நுணுக்கரிய நுண் உணர்வே 
போக்கும் வரவும் புணர்வும் இலாப் புண்ணியனே 
காக்கும் என் காவலனே காண்பரிய பேர் ஒளியே 
ஆற்றின்ப வெள்ளமே அத்தா மிக்காய் நின்ற 
தோற்றச் சுடர் ஒளியாய்ச் சொல்லாத நுண் உணர்வாய் 80 


மாற்றமாம் வையகத்தின் வெவ்வேறே வந்து அறிவாம் 
தேற்றனே தேற்றத் தெளிவே என் சிந்தனை உள் 
ஊற்றான உண்ணார் அமுதே உடையானே 
வேற்று விகார விடக்கு உடம்பின் உள்கிடப்ப 
ஆற்றேன் எம் ஐயா அரனே ஓ என்று என்று 85 


போற்றிப் புகழ்ந்திருந்து பொய்கெட்டு மெய் ஆனார் 
மீட்டு இங்கு வந்து வினைப்பிறவி சாராமே 
கள்ளப் புலக்குரம்பைக் கட்டு அழிக்க வல்லானே 
நள் இருளில் நட்டம் பயின்று ஆடும் நாதனே 
தில்லை உள் கூத்தனே தென்பாண்டி நாட்டானே 90 


அல்லல் பிறவி அறுப்பானே ஓ என்று 
சொல்லற்கு அரியானைச் சொல்லித் திருவடிக்கீழ் 
சொல்லிய பாட்டின் பொருள் உணர்ந்து சொல்லுவார் 
செல்வர் சிவபுரத்தின் உள்ளார் சிவன் அடிக்கீழ்ப் 
பல்லோரும் ஏத்தப் பணிந்து. 95 


Pasted from <http://tamilnation.co/sathyam/east/thiruvasagam/tvasagam01.htm>
திருக்கோத்தும்பி - சிவனோடு ஐக்கியம்
(தில்லையில் அருளியது- நாலடித் தரவு கொச்சகக் கலிப்பா) 


பூவேறு கோனும் புரந்தரனும் பொற்பமைந்த 
நாவேறு செல்வியும் நாரணணும் நான் மறையும் 
மாவேறு சோதியும் வானவருந் தாமறியாச் 
சேவேறு சேவடிக்கே சென்றுதாய் கோத்தும்பீ. 215 


நானார் என் உள்ளமார் ஞானங்க ளார் என்னை யாரறிவார் 
வானோர் பிரானென்னை ஆண்டிலனேல் மதிமயங்கி 
ஊனா ருடைதலையில் உண்பலிதேர் அம்பலவன் 
தேனார் கமலமே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 216 


தினைத்தனை உள்ளதோர் பூவினில் தேன்உண்ணாதே 
நினைத்தொறும் காண்தொறும் பேசுந்தொறும் எப்போதும் 
அனைத்தெலும் புள்நெக ஆனந்தத் தேன் சொரியும் 
குனிப்புடையானுக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 217 


கண்ணப்பன் ஒப்பதோர் அன்பின்மை கண்டபின் 
என்னப்பன் என்னொப்பில் என்னையும் ஆட்கொண்டருளி 
வண்ணப் பணித்தென்னை வாவென்ற வான் கருணைச் 
கண்ணப்பென் நீற்றற்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 218 


அத்தேவர் தேவர் அவர்தேவ ரென்றிங்ஙன் 
பொய்த்தேவு பேசிப் புலம்புகின்ற பூதலத்தே 
பத்தேதும் இல்லாதென் பற்றறநான் பற்றிநின்ற 
மெய்த்தேவர் தேவற்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 219 


வைத்த நிதிபெண்டிர் மக்கள்குலங் கல்வியென்னும் 
பித்த உலகிற் பிறப்போ டிறப்பென்னுஞ் 
சித்த விகாரக் கலக்கம் தெளிவித்த 
வித்தகத் தேவற்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 220 


சட்டோ நினைக்க மனத்தமுதாஞ் சங்கரனைக் 
கெட்டேன் மறப்பேனோ கேடுபடாத் திருவடியை 
ஒட்டாத பாவித் தொழும்பரைநாம் உருவறியோம் 
சிட்டாய சிட்டற்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 221 


ஒன்றாய் முளைத்தெழுந் தெத்தனையோ கவடுவிட்டு 
நன்றாக வைத்தென்னை நாய்சிவிகை ஏற்றுவித்த 
என்தாதை தாதைக்கும் எம்மனைக்குந் தம்பெருமான் 
குன்றாத செல்வற்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 222 


கரணங்கள் எல்லாங் கடந்துநின்ற கறைமிடற்றன் 
சரணங்க ளேசென்று சார்தலுமே தான்எனக்கு 
மரணம் பிறப்பென் றிவையிரண்டின் மயக்கறுத்த 
கருணைக் கடலுக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 223 


நோயுற்று மூத்துநான் நுந்துகன்றா யிங்கிருந்து 
நாயுற்ற செல்வம் நயந்தறியா வண்ணமெல்லாந் 
தாயுற்று வந்தென்னை ஆண்டுகொண்டதன்கருணைத் 
தேயுற்ற செல்வற்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 224 


வன்னெஞ்சக் கள்வன் மனவலியன் என்னாதே 
கல்நெஞ் சுருக்கிக் கருணையினால் ஆண்டுகொண்ட 
அன்னஞ் திளைக்கும் அணிதில்லை அம்பலவன் 
பொன்னங் கழலுக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 225 


நாயேனைத் தன்னடிகள் பாடுவித்த நாயகனைப் 
பேயேன துள்ளப் பிழைபொறுக்கும் பெருமையனைச் 
சீயேதும் இல்லாதென் செய்பணிகள் கொண்டருளந் 
தாயான ஈசற்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 226 


நான்தனக் கன்பின்னை நானுந்தா னும் அறிவோம் 
தானென்னை ஆட்கொண்ட தெல்லாருந் தாமறிவார் 
ஆன கருணையும் அங்குற்றே தானவனே 
கோனென்னைக் கூடக் குளிர்ந்தூதாய் கோத்தும்பீ. 227 


கருவாய் உலகினுக் கப்புறமாய் இப்புறத்தே 
மருவார் மலர்க்குழல் மாதினொடும் வந்தருளி 
அருவாய் மறைபயில் அந்தணனாய் ஆண்டுகொண்ட 
திருவான தேவற்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 228 


நானும்என் சிந்தையும் நாயகனுக் கெவ்விடத்தோம் 
தானுந்தன் தையலுந் தாழ்சடையோன் ஆண்டிலனேல் 
வானுந் திசைகளும் மாகடலும் ஆயபிரான் 
தேனுந்து சேவடிக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 229 


உள்ளப் படாத திருஉருவை உள்ளுதலும் 
கள்ளப் படாத களிவந்த வான்கருணை 
வெள்ளப் பிரான்என் பிரான்என்னை வேறேஆட் 
கொள்ளப் பிரானுக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 230 


பொய்யாய செல்வத்தே புக்கழுந்தி நாள்தோறும் 
மெய்யாக் கருதிக்கிடந்தேனை ஆட்கொண்ட 
ஐயாவென் ஆரூயிரே அம்பலவா என்றவன்றன் 
செய்யார் மலரடிக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 231 


தோலுந் துகிலுங் குழையுஞ் சுருள்தோடும் 
பால்வெள்ளை நீறும் பசுஞ்சாந்தும் பைங்கிளியுஞ் 
சூலமுந் தொக்க வளையு முடைத்தொன்மைக் 
கோலமே நோக்கிக் குளிர்ந்தூதாய் கோத்தும்பீ. 232 


கள்வன் கடியன் கலதியிவன் என்னாத 
வள்ளல் வரவர வந்தொழிந்தான் என் மனத்தே 
உள்ளத் துறதுய ரொன்றொழியா வண்ணமெல்லாந் 
தெள்ளுங் கழலுக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 233 


பூமேல் அயனோடு மாலும் புகலிரதென்று 
ஏமாறி நிற்க அடியேன் இறுமாக்க 
நாய்மேல் தவிசிfட்டு நன்றாய்ப் பொருட்படுத்த 
தீமேனி யானுக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ. 234 


திருச்சிற்றம்பலம்